Een aangrijpende theatermonoloog over het thema dementie met live saxofoonmuziek geïnspireerd door het boek “Hersenschimmen” van Bernlef. Lies Vandenburie kruipt in het hoofd van een vrouw met dementie en Stefaan Daems ondersteunt de monoloog met zijn saxofoon. Aangrijpend en zeer herkenbaar. De voorstelling houdt het midden tussen poëzie en herkenbaarheid, vertellen en spelen, woord en muziek, hier en herinnering. De toeschouwer krijgt een persoonlijk proces te zien van iemand die probeert grip te houden, iemand die de kunst van het verlies, dementeren, samen met haar naasten probeert te vatten.

We kijken naar het leven van personen met dementie in een woonzorgcentrum. We doorbreken een wereld van groeiende isolatie, controle en onzekerheid door foto’s in “ludieke situaties”. We tonen dat dementie meer is dan dit sterotiepe beeld, accentueren de positieve kanten en doorbreken het schrikbeeld en taboes.