We zijn allemaal maar mensen …
De week van 9 maart was ons team druk in de weer. We kregen namelijk 23 maart inspectie voor onze erkenning van De Zandkorrel, een woongroep voor 10 personen met jongdementie. Alle hens aan dek met de focus op onze administratie zodat we de prachtige praktijk van De Zandkorrel konden staven in het woonzorgplan. Prestaties, handelingsplanning, verslaggeving en KATZ-schalen waren de ‘hot items’! Diezelfde week kwam dan het nieuws dat we door de maatregelen in kader van COVID-19 ons woonzorgcentrum gingen afsluiten voor bezoekers, mantelzorgers, familie en vrijwilligers. De focus werd meteen verlegd en de inspectie werd uitgesteld.
Omdat we in De Zandkorrel ten volle willen inzetten op integratie in de buurt waren de maatregelen meteen voelbaar voor onze bewoners. Externe lessen in de muziekacademie, kunstacademie, zorgboerderij, … werden afgelast. De zo belangrijke structuur viel van de ene dag op de andere weg. De onrust was duidelijk voelbaar bij onze cliënten en onze medewerkers. Familie kan jammer genoeg even niet op bezoek komen, wat een niet te onderschatten factor is. Gelukkig vinden we een beetje heil in mail, telefoon, skype of een bezoekje aan het raam.
Het mooie van dit alles is dat we vrijwel meteen op elkaar terugvielen. Snel maakten we met onze bewoners een nieuwe dagindeling en ook was merkbaar dat we elkaar wat meer respijt gaven. Wij, bewoners en medewerkers, zijn er voor elkaar. Het mooiste bewijs was dit fijne schilderwerkje (zie foto) dat ik kreeg van een bewoonster na mijn eerste werkweek in de coronagekte. Ze maakte voor alle personeelsleden een kunstwerk, als steun en uit appreciatie. Nu prijkt dit werkje in mijn huis, het geeft mij moed om verder te gaan en als ik soms twijfel brengt me dit terug naar de essentie.
Ik wens iedereen in de zorg diezelfde moed toe! Weet dat onze bewoners met dementie niet altijd ten volle beseffen wat er precies allemaal aan de hand is, maar ze voelen het wel. Emotionele en stressvolle tijden voor ons als medewerker betekent dat ook onze cliënten deze stress en emotie aanvoelen. Probeer er te zijn voor elkaar en toon begrip. We zijn allemaal maar mensen. Of om het met de woorden van het referentiekader dementie te zeggen: Ik, jij, samen MENS!
Warme groet,
Jessie Sierens
WZC Sint-Elisabeth Eeklo