Euthanasie en dementie: op zoek naar nuance in het debat
Eenvoudig zal het nooit zijn. En de makkelijkste oplossing alvast ook niet bij dementie. Euthanasie bij dementie op basis van een wilsverklaring is immers controversieel. Artsen en bij uitbreiding hulpverleners kunnen vaak moeilijk inschatten wanneer een eventueel verzoek ingewilligd moet worden. Bij dementie ondergaat de persoonlijkheid veranderingen. Dat stelt ons voor ethische dilemma’s: ga je mee in wat iemand met dementie op dat moment wenst of hou je daar geen rekening mee en kijk je terug op wat hij veel eerder in zijn leven aan het papier heeft toevertrouwd? En wie voert dan die wilsverklaring uit als de actuele persoon met zijn persoonlijkheid die hij aan ons toont de vraag tot actieve levensbeëindiging niet (meer) stelt?
“Als ik ooit dementie krijg, mag het van mij ophouden”, is een veelgehoorde zin bij gezonde mensen. Is dat een doodswens of is het eerder een angst om te vervallen in afhankelijkheid? Net voor de coronacrisis was het thema sterk in de actualiteit. Gert Huysmans (voorzitter Federatie Palliatieve Zorg Vlaanderen en arts bij Coda) had samen met Jurn Verschraegen (directeur Expertisecentrum Dementie Vlaanderen) een gesprek met Actueel, het informatieblad van de Vlaamse Ouderenraad (zie pagina 30). Wat het gesprek duidelijk maakt, is dat het debat alvast gediend is met nuance.