Een gedicht in tijden van corona …

Weet of voelt men het
Dat ze niets meer van hun kinderen horen

Zijn ze bang
Of wat verloren

Niemand kan het me vertellen
Toch gaat er zoveel door hen heen

Maar door mij
Voelen ze zich even niet alleen

Ik probeer zoveel liefde te geven
Alsof het mijn familie is

En hoop zo te compenseren
Aan hun groot gemis

Met een knuffel, een kus
En begrip voor jullie gedrag

Tover ik wellicht
Op jullie gezicht een lach

Carola Raeymaekers,
Woonzorgcentrum Hogevijf
Hasselt